NEYSE


***
Dur dedi derviş!
Dalını kırdığın ağaca
Salıncak kuramazsın.
Bastığın gülün de bir sahibi var.
Sükut ikrardan gelmez ,
Her zaman.
İncittiğin gönlün de,
Bir duyanı var...
Ve insan;
Ne oldum değil,
Ne olacağım demeli...
Bir bakmışsın gülsün.
Bir bakmışsın külsün...

***

Şimdilerde;
Ne sokağım belli ne şehrim ,
Ne hedefim var..
Ne varmak istediğim bir yer...
Karıştım rüzgara,
Savrulup duruyorum oradan oraya..
Saçma sapan geçiyor günler,
Ceplerim de ufalanmış umutlar,
Geçip gidiyorum öylece...
Kimseye dokunmadan,
Kimseden bir şey ummadan ,
Belki de duymak
İstemiyorum artık yalan...
Bin parça olmuş ruhum zaten.
Taştan ağırım ...
Dost diye bildiklerim vardı.
Sıradan ama güzel günlerim vardı.
Gülerek geçen ....!


****


Şimdi düşünüyorum da;
Her şeyimiz yarımdı...
Uykularımız yarım,
Dostluklarımız yarım,
Sevgilerimiz yarım,
Gülüşlerimiz yarım,
Sarılmalarımız yarım
Yarımdı öbür yanımız,
İşte böyle oldum olası yaralı..
Bıçak yarası değil, yürek yarası...!
İnsanlar diyorum azizim...İnsanlar
Kaçarsın kovalar,
Kovalarsin kaçar...
Artık insanları anlamakda zor...
O yüzden;
İnsan bazen tüm kırgınlıklarını,
Öfkesini Kavgasını,
Bazende koskoca bir ömrü,
Neyseye sığdırıyor..
Söyleyecek çok şey var ama,
NEYSEE!!!


***

Şiir &Alt-yapı Cemre_ymn_