2
Yorum
15
Beğeni
0,0
Puan
235
Okunma
Bir şarkıyla gelen
Hüzünlü ve ıslak
Bin besteyle uğurlanan
Şiir kuyusundan çalınmış
Su imgesi gibi yaralıyım
Yüzüm nehirler yatağı
Kimi dolu
Kimi çatlamış toprak kuruluğu
Ya azdan
Ya çoktan muzdarip
Gül bitimi yüzüm toprağı
Sol göğsünde taşkınlık var mevsimlerimin
Yangınların en tatsız saatlerindeyim
Kifayet suda değil
Susuzluğun mühründe
En toy rüzgarlarda bile
Savrulmuşluğun
Kokusu vurur tenime
Acısından dökülür h’içliğim
Sökülmeyi şiir bildim
Dökülmeyi sen
Hazanı şiir bildim
Yaprağın sarısını sen
Ruhunu ruhuma işlediğim
Soluğunu soluğuma denklediğim
Sen diyorum
Şiir diyorum
Kendimi bir uçurumun tutkusuna
Sunduğumdan beri
Kırık bir kanatla k’ana kanadım
Yitiğim kendime
Hücresini yakmış divane gibi
Üstü başı kül kokusuna sinik
Seni olmayan
Bana batık sende
Esir düşen hürüm
Sana ödül
Bana ceza aşk ile
Alevle buzun keşkemekeşiyim
İçe çekili nefesimle
Ne yana yıkılsam
Sensiz bir mevsimin b’itişiyim
_bb