Kırık masanın catlayan camında kırılır yüzüm
Beynin zonkluyor... ellerim ter, keğıt titriyor
Sana tapınmış kalem , bana yazmak düşüyor
Resmin duvar boyu, ruhum başka alemde yaşıyor.

Çöp sebeti heyelana kapılmış dolup başalır
Kıramp durmuş sol yanıma, aşkım beni aşıyor
Kalem berberin elinde günlük tıraşını yapar
Ölü aşk; benimle en dar anlarımda savaşıyor

Kalkıyorum ayagımın üstüne ,otursana ilham
Benimki arayıpta bulamadığım bir şey olmalı
Geç saatlerde ben başka, kalem başka ,kelam
Şair işini bitirmiş... işte son nokta vurulmalı.

ölmemiş ki, dirilsin kumpas boyu başak
Hangi durak bilinmez... sonu yok görülmez kavşak
Kan çıkmış beynime seni senle yaşamak
Zor geliyor bana.. bu yükü tek başıma taşımak.

Baykuş döker tüyünü, tepe direğin başında
Sana dairler kaç bilinmez fet yıl yaşında
O küçük kuş, susmuş... susuz ırmağın başında
Gönlüm sabah, vakit önlüğünü giymiş traşında.