....HAS BİR İNSANDI BABAM....Sabah ezan’ıyla birlikte kalkar, Tarlaya bahçeye koşardı babam. Anamın elinden nazikce tutar, Sevgi sözcükleri söylerdi Babam.! Hem memur hem çiftçi hem de babaydı. Nasırlı elleri çok iş tutardı. Asası elinde dağ taş aşardı Ağrısa’da dizler durmazdı Babam.! Ağırdı yükleri belini büktü Ağzında dişleri bir bir döküldü Gözlerinde gözlük zor görüyordu Herkesi sesinden tanırdı Babam.! Gönül insanıydı gönüller kırmaz Kırıldı mı kalbi beş yıl konuşmaz Fakir fukarayı tutar unutmaz İlçemizin ilk bekçisiydi babam.! Yufka yürekliydi çatıktı kaşlar Gözünün yaşını göstermez saklar Derinden derine of çeker dalar Derdini kimseye açmazdı Babam.! Cesareti çoktu dedemden almış Görev icabı hem silah kuşanmış Avı sever dağ taş ateş edermiş Canlı öldürmeyi sevmezdi Babam.! Anama kıyamaz anam üzülse Eğer gözünden bir damla yaş düşse Bayram ederdi ah yüzü bir gülse Bir güzel bakardı o zaman Babam.! Herkese kapısı açık her zaman Biterdi dertlerim gördüğüm zaman Tüm çocuklarına ayırdı zaman Onlar mutlu ise mutluydu Babam.! Milliyetçi dindar doğru adamdı Karakteri sağlam gözü karaydı Vatan millet onda en ulvi aşktı Bize bitmez vefa bıraktın Babam.! Sırt versem babamın yükünü alsam Heyhat çok geç kaldım sırtıma sarsam İş işten geçmiştir nasıl anlatsam Gidişinle göçtü dünyamız Babam.! Kul Ahmed-im şimdi kırık bir kolum Onsuz tek başıma kaybettim yolum Babasına hala muhtaç bir kulum Cennetlere has bir insandı Babam.! Ahmet Ali Canbaz 2024 |