İÇİMDEKİ ÇOCUĞU SERBEST BIRAKARAK...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın 1...
içimdeki çocuğu serbest bırakarak insanlığıma erdem doluyorum... doluyorum her kırlangıç mevsime her iklime çocukça... 2... içimdeki çocuğu serbest bırakarak dışarıda içeride gönlümün sesini dinliyorum gözlerim açık... gözlerim açık şairliğe soyunuyorum çocuksu duygularımla... 3... içimdeki çocuğu serbest bırakarak sonuna dek savaşıyorum oyun oynamamı engelleyen ellerle... ellerle bellerle iş yapmıyorum içimdeki çocuğa sarılarak kendi ayaklarımın yolu yolcusu oluyorum... MESELCİ 4 EKİM 2008-MARDİN 17.31 -SAVURKAPI’da 1.. |
kendime göre bir dünya kuruyorum
oyuncaklardan
gerçeklerden...
gerçeklerden
çiçeklerden buket yaparak
çocukluğuma dönüyorum
nefes aldıkça...
bazen en kurtarıcı olgudur çocukluğumuz, şair dokunmadan geçebilir miydi? elbette hayır, ama her şair de hissettiremez böylesine... kutluyorum içtenlikle...