Ruhu deli divane
Yine ne yaşattın kendine
Sordum kendi kendime Hangi çıkmaz içindesin Ruhu deli divane Platonik kronik ifade Mutluluğunla yetin Budur kılık kıyafetin Sus artık kalp sesim Bu nasıl resim Kabına sığmayan Canı sıkılan duran Hep birşeyler arayan Yorgun vurgun ve sürgün biriyim İçimde karanlığın sessizliği var Gözlerimde görülen fırtına Aradım bulamadım kendimi Ne karanlıkta nede esen rüzgarda Sormayın hatrımı iyi değilim Yalnzlığım benim en güzel şeyim Nasıl bir haldeyim ben ne bileyim Şimdi kendime bir şarkı söyleyim Yıkıla yıkıla yaşayan benim Geceler boyunca kahrolan benim Ah edip inleyen yıpranan benim Kötüysem düşkünsem kime ne bundan |