Yalnızlık
Kapalı kapılar ardına gizlenen yalnızlık
Adını koyamıyorum, düşünüp üzülüyorum.
Neden bu kadar tenhadayım.
Bir mevki, bir makam bu kadar mı tenha olur?
Koridorlar mi boş , yoksa insanlar mı ?
Bir keşmekeş sarmış etrafı
Bir telaş içinde insanlar ve hepsi yalnızlar.
Yanan peteklere inat üşüyorum.
Çınarlar içinde körpe bir fidan mıyım ?
Oda da çıt yok , duvarlar soğuk.
Tıpkı sahipleri gibi hem soğuk, hem soluk.
Üstadın dediği gibi bir ben miyim uyanık.
Uzayıp giden kaldırımlar misali.
Oda da ses yok, koridor soğuk , tenha ve ıslak.
Giyinmiş gri tonlarını gök kuşağı.
Dört duvar arasında üşüyorum.
Dost eller uzak, dost eller soğuk.
Karartılarda samimiyetsiz muhabbetler.
Kapı tıklayınca başlıyor şikayetler.
Bu kaçıncı soluk yüz, sahte selamlaşmalar.
Nerede kaldı çay tadında sohbetler.
Dergaha döndük durmadan semaya.
Bilemediğim oyunlar oynanmakta,
Yürüyoruz yokuşlu sokakta
Çınarlar kök salmış bayır aşağı.
Nasıl da saygınlığı var yapraklarının.
Mumdan habersiz , loş ışıklarıyla.
Güneşimi engelliyor, yaşlı gösterişli simalarıyla
Mavi gök kubbede payıma yalnızlık düştü. E.Balta