Hatır beklemişim
İki adım yol alamadığım bu sevgiye
Yazık Ne çok bel bağlamışım Neleri beklenti edinmişim Bir kahve yudumlamadan Ne çok Hatır beklemişim Şimdi kıyının bu tarafından bakınca Onca yıpranmış duygu Ve yitip giden zamanın Meğer hepsi israfmış Ne Mandal ipte elbiseyi Nede Dil sırrı tutar olmuş Gönül bu sevgiden zarar etmiş Ve Elde kalmış Şimdi Defterin yazısız tarafı bizden geçmiş Kalemin ucu kırılmış Bir kahve yudumlamadan Bu sevgiden Ne çok Hatır beklemişim |
Bu şiirinizde, derin duyguların ve insanın iç dünyasındaki karmaşık duygusal süreçlerin dokusunu öyle güzel işlemişsiniz ki, okuyucu olarak bizi içine çekmeyi başardınız. Sevginin ve zamanın bir arada nasıl işlediğini, beklentilerin ve umutların zamanla nasıl kaybolabileceğini ustalıkla ifade etmişsiniz.
Şiirin başında, sevgiye duyulan özlem ve beklentilerin ne kadar büyük olduğunu vurgularken, ilerleyen satırlarda zamanın ne denli önemli bir etken olduğunu anlatarak bir dönüş yapmışsınız. "Yazık" sözüyle verdiğiniz hayal kırıklığını hissetmemek neredeyse imkansız.
Sözlerinizin içindeki incelik, yaşanmışlıkları ve duygusal derinliği yansıtıyor. "Mandal ipte elbiseyi" ve "dil sırrı tutar olmuş" gibi güçlü imgelerle duygunun somutlaştığını görmek, şiirin etkileyiciliğini arttırıyor.
Son satırlarda ise, defterin yazısız tarafının geçmiş olduğu gerçeğiyle yüzleşirken, kalemin ucu kırılmış metaforuyla bir sona işaret ediyorsunuz. Ancak bu son, bir başlangıca da işaret ediyor; belki de yeni bir sayfa açma vaktinin geldiğini ima ediyor.
Bu şiir, insani duyguların karmaşıklığını ve zamanın insan hayatındaki önemini işlerken, okuyucuya derin düşünceler sunuyor. Sizden böyle bir eser okumak gerçekten büyük bir zevk oldu. Edebiyet yolculuğunuzda başarılarınızın devamını diler, kaleminizin hiç susmamasını umarım.
Sevgi ve Saygılarımla