VEFA İstanbul'da bir semtmiş sadeceher şey bir toz bulutuydu önce.. yüce yaratıcı önce Adem’i yarattı ardından ona eş olarak Havva’yı kadınla erkek böylece birbirine sevdalanmış yemin vermişti sonsuza dek sevmek adına "Bizi ölüm bile ayıramaz" laflarıyla... kadın ve erkek.. birbirinin her daim tamamlayıcısı elmanın öbür yarısı ve efendim bunu destekler nitelikte söylemişti: "İnnema’n-nisâ’ şakâyıku’r-ricâl" şüphesiz ki kadın erkeğin şakayıkı, yani öbür yarısı, geri kalanı... öyle ya her şey bir toz bulutuydu önce ve kadın erkek yemin vermişti birbirine yüzyıllarca böylece sevda içinde sürdü bu kanun neden sonra erkek verdiği sözü ettiği yemini unuttu... aşkını içine gömemedi beşeriyetini acziyetini gösterdi ele güne hem kendini dile düşürdü hem sevdasını... ve gösterdi herkese sevda yalanmış yeminler sahte kalpler sonsuza dek birlikte değilmiş sonsuz değilmiş aşk.. hastalıkta ve sağlıkta beraber olmak imkansızmış ve aslında ölüm bazıları için farklı şeylerin başlangıcıymış ve "VEFA" istanbulda bir semtmiş sadece... |
herşeyin sahtesini alacak kadar zengin değilim.
ne o kadar çok sabrım
ne o kadar umudum
ne o kadar yüreğim var.
kırılmamak için kırmamaya özen gösteririm hayatımda.
hayat kısa ve en vefalısı için kısa anlar yetmeli bazen seçmek için.
saygılar...
şiir kanburu:((