0
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
166
Okunma
GURBET
Sabah erken kalkıp düşerdik yola
Yârimle birlikte girerdik kola
Yokluk büktü beli verdirdin mola
Atayı başımdan ayırdın gurbet
Kurda kuşa teslim ettim dağımı
Viran koydun bostanımı bağımı
Şaşırmışım solum ile sağımı
Toprağı taşımdan ayırdın gurbet
Sevdalıya hasret bıraktın gönlü
Adın dilde destan çilense ünlü
Zaman dediklerin sayılı günlü
Kirpiği kaşımdan ayırdın gurbet
Gözümde tütüyor oğlumla kızım
İçimden çıkmıyor verdiğin sızım
Ne baharı gördüm ne gelir yazım
Karımı kışımdan ayırdın gurbet
Bir garip İbrahim; Allah’ından bul
Eşimi sılada bırakmışım dul
Değerliyim sanma paran olmuş pul
Ekmeği aşımdan ayırdın gurbet.
29.05.2024 Emk.Öğrt. İbrahim MEMİŞ