SAĞNAK VARDI GİDERKEN..Kimi aşklar yağmurdan ilhamını alırmış, Bense mahzun bakarım sevdalar yaşanırken. Sevgililer el ele sırılsıklam olurmuş, Oysa sen gidiyordun sağnaklar boşanırken. Toprak suya kavuştu vuslatının bayramı, Haykırır sevincini kokusu buram buram. Bir kucak hüzün bana damlaların ikramı, Daralıyor nefesim, sancıyor işte şuram. Ab-ı hayat yağarken içsin kansın yer yüzü, Benim gönlüm aşkına hangi vakit doyacak. Tesellisiz mevsimler hem baharı hem güzü, Eylüllerde yüreğim hep elem mi duyacak. Gümbür gümbür davullar, göklerde düğün mü var, Geceyi aydınlatır şenliğin kandilleri. Peki bu kasvet neden benim içimi sarar, Niye susturur acep baykuşlar bülbülleri. Yağmur ayrılık demek , öyle ya bundan böyle, Ne sesini duyayım ne camıma dokunsun. Seven için mesafe çok mu önemli söyle, Kalp atışım nerdeyse sen o kadar yakınsın.. Bulutlar gidene dek yorganım sarıl bana, Ürperip üşüyorum yaralı kuş misali. Ya durul deli hava, ya hasret darıl bana, Gözyaşım dinmek için beklemekte visali.. Zübeyde Varlı.. 02.10. 2008 İSTANBUL |
Şiirde dil, yani kelime ile muhteva da uyumlu olmalı...
Sizin bu güzel şiiriniz gibi yani…