Muhtaçtık Güneşe, Aya, Yıldıza
Üstümüze çöktü yoğun sis duman.
Mevsimler kış idi hasrettik yaza
Patlamıştı bora, coşmuştu umman.

Komaya girmiştik sararıp solduk
Mecburi, böylece muzdarip olduk
Heyhat kendimizi mecalsiz bulduk
Her bir uzvumuzda kesildi derman!

Vurdular kırıldı her iki kanat
Başımıza çöktü cümle kâinat
Dağıldı yapımız, bozuldu fıtrat
Düşman acımadı çıkardı ferman!

Bin yılın öcünü çok feci aldı
Ucube bir halde meydana saldı
Elimde minik, boş bir ülke kaldı
Feleğim şaşırdı uzunca zaman.

Kuklaları koydu, dikti başıma
Uyuşturdu narkoz kattı aşıma
Aldırış etmedi gözüm yaşına
Çok acılar çektik, aman elaman!

Yıllar çabuk geçti burç döndü lehe
Çamura batıyor gün-gün Ebrehe
Çanları çalıyor hızla aleyhe
Koşuyor son sürat, önlerde İman!

O gün üç kıtaydı, şimdiler yedi
Veriliyor ilim, irfan ivedi
Şita sona erdi yeşerdi vadi
Dolu başaklarla neşeli harman!

Rabbimiz acıdı gönderdi bir nur
Tekraren ülkeme yükledi onur
Cümle yedi kıta yeşerdi şuur
Şükür vuruluyor mührü Süleyman!..

Salih Yıldız…25.05.2024


.