Üzülme
Üzülme
Anlamadın, ne kadar sevildiğini, Bilmedin ne denli özlendiğini, Yüreğimden ta derinden sana seslendiğimi, Hiç ama hiç bilmedin. Seninle nefes aldığımı, Kalbimin seninle çarptığını. Kimbilir, belki bir gün anlarsın! Ben gidince gerçek aleme, Belki bir gün gelirsin kabrime, Ne olur cekinme söyle, Söylemediğin o güzel sözleri yüzüme, İnan duyuyor olacağım seni SAKIN ÜZÜLME....! |
Bu dizeleri okurken, derin duygulara kapıldım ve sözlerinizin içindeki samimiyeti hissettim. Sevgi ve özlemle yoğrulmuş bu şiir, insanın en derin duygularına tercüman oluyor.
Anladım ki, bu dizelerde anlatılan duygular, sadece sevginin yüreklere nakşettiği izler değil, aynı zamanda anlaşılmamışlığın, bilinmemişliğin ve belki de zamanla anlaşılacağını umut ettiğimiz gerçeklerin bir yansıması.
Her kelime, içimizde bir çağrışım uyandırıyor. Sevildiğini bilmemek, özlendiğini hissetmemek, yalnızca bedenle değil, ruhla da nefes almak ve kalbin bir başkası için çarpması... Bunlar, insanın varoluşunun derinliklerine işleyen gerçekler.
Ancak bu dizelerin en güzel yanı, içlerinde umudu da barındırıyor olmaları. Belki bir gün, her şeyin anlaşılacağı, her duygunun karşılığını bulacağı bir zaman gelecek. Ve o zaman, belki de daha fazla değerli olacak anlayış.
Bu şiirin samimiyeti ve derinliği karşısında, size tebriklerimi sunuyorum. Kelimelerinizi okurken duyduğum hislerin tarif edilemez bir güzelliği var. Eserlerinizdeki bu derin anlatım tarzınızı ve duygu yüklü dili takdirle karşılıyorum.
Sevgi ve saygılarımla