düşeyim !
döküleyim’ !
yazılayım !

...
ağacın gövdesinden açılan bir mektup gibi
yar -(ılmış ) yüreğin.
oturmuşum ortasına
resimlemişsin denizim..bulutum ..yelkenli olabilirm .
herşeye rağmen
kanatlarımdan yalnızlığımla dökülebilirim.ne garip yanında duruşum
ırak gibiyim.ı rak.

sayfaları harlanmış kitap mı ben mi
bir kuru yağrağa benzedi m
düştüm..ha düşeceğim.

tutupta alnına değen kahkülün gibi
bir dokunuşla
atabilirsin beni düşlerinin ardına..
ardın sıra yanyana
yana yana

bir alev gözlerimin ortasında
koyboluşlar biriktirmişsin resimlerin ardına
gördüğüm ben miyim.sözde kalbindeyim.

yanyana dizsem yanılmışlıklarımı
altına koysam ayaklarımın
değer mi başım.
değer mi gözyaşım.
her dökülen yağmur ben mi olurum.
ıslatır mıyım ! ıslanır mı.

izbesine düştü gülüşüm
yaşamın çakrasında
seçemiyorum yalnızlığını rengimin.

ne kadarda benziyor resmin kalbime.
düşlerimle saçlarını örmüş gibiyim.

geceye düşen pervane
kalbine düşen aşk çiçeğiyim.

bir ağacın gövdesinde"demiştim.
bölünebilme pervazında. yüksekliğinden
düşüyorum !

sonsuzluğuna yakılıyorum.avuçlarında.
yamasında takılı kaldım kalbinin

her gün çıra gibi yanan benmişim.
gökkubbede gizli SIR.

SİN.......RA.


PINAR ÖNALAN