GÜVEN-L-İ/KKendisi mi geliyor musibet ile bela? Üzerimize biz mi çekiyoruz acaba? Unuttuk sözümüzü; ne idi “kâlu belâ”? İnanç şirke bulanmış gerek var mı hicaba? Oysa iman, emniyet; mümin güven demekti, Kul hakkı, kula kulluk, hile hiç önemsenmez! Arsızlığın sebebi belki haram yemekti, Başımıza gelen de kimsece benimsenmez! Emanet ehlinde mi, bir bakın görürsünüz, Gönül huzuru var mı, mutlu mesut kaç kişi? Yine de batmak için batağa yürürsünüz, Bu ne Siyon Yıldızı, ne Hilal ne Haç işi! Tarihte rastlanır mı böylesi bozulmaya? Kadın-erkek, para pul, makam mevki bir “tağut”! Dua edelim Hakk’a beteri yazılmaya, Bela, musibet, afet gelince boştur ağıt! (HAS) |