SIĞINAĞIM
Ben çocuktum, hemde öksüz.
Bir sen vardın dayanağım. Bir sen vardın tutunağım.. Diyordum ki düşsemde tutar elimden. Sarar yaralarımı.. Ağlasam siler yanağım. Korkmuyordum karanlıktan.. Sendin sığınağım. Zaman mıydı koparan bizi? Koparıp, bin parçaya ayıran ikimizi. Ne ettimse dinmedi kalbimdeki sızı. Ne umut bıraktın, nede hayal.. Yapayalnız bıraktın, hemde yaralı. Yıktın başıma tüm dünyayı. Şimdi okyanusta başı boş bir sandalım Alabora oldum dalgalar arasında. Sayende yıkıldı sığınağım |