SEVDAM SARHOŞ
Kan revan içindeyim
Bezenmiş yarayla kalbim Bulamıyorum kendimi Ne sende ne bende... Vefasızlığın beni öyle dövdü ki Kalkamıyorum Kalksam yere kapaklanıyorum... Sarhoş etti beni fedâkarsızlığın Bulamıyorum kendimi Ne sende ne bende... Dört duvar gibi huyun Sıktıkça sıkıyor Geldikçe geliyor Sarhoş etti beni duyarsızlığın Bulamıyorum kendimi Ne sende ne bende... Can’a can değil miydi Birlik değil miydi insanlık? Sarhoş etti beni merhametsizliğin... Kurumuş yapraklar dökülürken sonbaharda Sen gönül evimde Huzurlu ve mesrur olmak varken Kibrin esiri oldun Öyle dargınım ki sarhoş etti beni gidişin... Sevdam sarhoş Sensizliğim sarhoş Gönlüm sarhoş Hâlbuki ben içmem Yine de gönlüm sarhoş.... |