KÜSKÜN BİR SABAHI SOLUDUMne yA da neler oluyor, ne zaman aydınlığa, aydınlatma direğine, kapıları kapatarak günü yudumlayan bir at kişner, ne vakit tamam kör zaman, bir sürü cevapsız soru, yankılanıyor, gökte yıldız, yerde yağmur, bir sürü belkide sürü, göz, kirpiklerin ardında, bir sürü kulak, bitmek bilmeyen sessiz ağıt, içte bir ağıt, yankılanıyor zılgıt, ben sessizliğin gününü uyandırıyorum, sessiz bir soluğa saklıyorum yA da saklanıyorum, küskün bir sabahı, yeni doğmuş bebek gibi soludum, bir atın kirpiklerinden, dökülüyor ağrı, acı ve bir avaz… Sibel Karagöz #sibelkaragözşiirleri #sibel_karagoz |