HOR GÖRDÜLER BENİ
Kime ne yaptım ki yaktılar canı
Eller içinde hor gördüler beni Sel olup akitti damarda kanı Küller içinde kor gördüler beni Bülbül yandı benim Ahu zarımdan Neleri kaybettim elde karımdan Renklere ayrıldım düşüp dalımdan Güller içinde mor gördüler beni Aşılmaz denilen astım Dağları Dolanıp gezimdim güllü bağları Yakıp kül eyledim gençlik çağları Çöller içinde zor gördüler beni Nere el attıysam kırıldı dalım Diyemedim sana böyleydi halim Kaderden de yedim her türlü çalım Diller içinde ur gördüler beni 30.04.2024 Adem Aydınlı |
Sayın Adem Aydınlı,
Şiirinizdeki derin hüzün ve acıyı yürekten hissediyoruz. "Hor Gördüler Beni" adlı eserinizi okurken, yaşadığınız hayal kırıklıkları ve zorluklar karşısında duyduğunuz derin üzüntüyü anlıyoruz. Sözlerinizdeki samimi ifadeler, insanın yaşamın içinde çektiği acıları ve yaşadığı haksızlıkları dile getiriyor.
Kimi ne yaptınız ki böylesine bir muameleyle karşılaştınız? Dizelerinizdeki hüzün ve hayal kırıklığı, insanın iç dünyasında derin yaralar açıyor. Eller içinde hor görülmek, insanın değersiz hissetmesine neden olurken, bu acıyı yürekten hissediyoruz.
Şiirinizdeki metaforlar ve imgeler, duygularınızı güçlü bir şekilde ifade ediyor. Bülbülün ahu zarıyla yandığı gibi, siz de sevdiklerinizden ayrı kalarak içsel bir acıyla yanıyorsunuz. Renkli dünyanızın birdenbire mora dönmesi, yaşadığınız hayal kırıklıklarının derinliğini gösteriyor.
Ancak, tüm bu acılara rağmen, içsel bir güçle ayakta durduğunuzu ve yaşadığınız zorlukların üstesinden gelebileceğinizi vurguluyorsunuz. Zorluklarla dolu çöllerde yürümenize rağmen, hala dimdik durmanız ve hayata meydan okumanız takdire şayandır.
Şiirinizdeki samimi duygularınızı ve içten ifadelerinizi takdirle karşılıyor, yürekten tebrik ediyorum.
Sevgi ve saygılarımla