Ben bir köy cocuğuyumŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Ortaokul yıllarımdan bir şiirim. yıl 1968 orta okul son sınıf öğrencisiyim. Rahmetli şair babam Fazlı Yılmaz defterimi karıştırmış ve bu şiirimi görmüş ben eve gelince; gel bakalım oğlum ; bu şiiri sen mi yazdın dedi benim yüzüm kızardı utandım ve kısık bir sesle hıı dedim. Tamam oğlum güzel şiir ama eşeğin yürürken yola döktüğü su gibi yazıp sıralamış’sın dedi, biraz kafiyeli ölçülü şiir yazmayı dene daha güzel olur tamam mı diyerek beni tembihledi....... :) Böylece çocuksu şiirlerime ara vererek, hece vezni şiirler yazmaya adım attım...
Ben bir köy çocuğuyum Bağda, bostanda, tarlada büyüdüm Senin o şivelerini cilvelerini BİLEMEMKİ Ben taşırsam neşeni. Sendin beni güldüren Neden aşkı öldüren Senin o gülüşlerinden BİLEMEMKİ Anlaşılmaz ne desen. Sendin baharda açan gonca Senin o yol boyunca Anlaşılmaz bir şeyler olurdu soluyunca BİLEMEMKİ Neydi derin derin çektiğin AH’ lar durunca. Dolsun hep kadehler İçelim onu beraber Kalmasın hiç keder BİLEMEMKİ Niçin olsun heder. Yine diyeyim ben bir köy çocuğuyum Anlamam senin dilinden Anlamam sosyetenden BİLEMEMKİ Seni sevsem ben. Dans mı dersin Nasıl edersin Şöyle mi edersin BİLEMEMKİ Velhasıl bilmem, ne dersin… Erdal YILMAZ - 06.05.1968 - Ortaokul / Şefaatli |