KALBİM ISINIR
KALBİM ISINIR
Geceydi, soğuktu, yağmur yağıyordu Eylül de değildi çünkü, umut yoktu Bir çocuk ağlıyordu köşe başında Tek başına, elleri arasında başı Çocuklar yalnız ağlar, belli. Kıvrılan ışıklara çarpar gözlerim Uzaklara, hep uzaklara bakar Yakında bir çocuk var Ağlayan, üşümüş yüreğiyle Bir el arıyor tutunmaya Yaslanmaya bir omuz, Ve sıcak bir kalp, sarılmaya Ne ısıtır çocuğu kalbim! Nasıl ısıtır, ne kadar Isınır mı çocukların elleri Yürekleri ısınmadan, ısınmaz Gözleri ışıl ışıl olmadan çocuk Isınır mı, ısınırsa sevinir çocuk, Sevinir dünyam, kalbim ısınır. Murat Kahraman Şubat 2002/Beykoz |