AYNALAR
Gel bir kenara koy şu gururunu.
Çalarken bu telefon arada, duy sesimi. Birgün pişmanlıktan göz yaşların ıslatsada toprağı. Senden hiç haberim olmayacak. Yaşamadın mı hayat denen bu nehir de hasretin sancısını ? Resimlerle konuşmak dindirdi mi ayrılığın dayanılmaz acısını? Kaç geceden sonra alıştın yokluğuma? Kaç gece sabah ettin soğuk yatakta? Sakladığın göz yaşlarının izi yüzünde, Ya sevdanın yükünün ağırlığında yorulan kalbin. Kaç sabah kaçtın aynalardan? Bir an için şimdi veresende servetini Hiç birşey yalnızlığını alamayacak ... |