GEL
Kaç gece sabahladım yokluğunun koynunda?
Geceleri güneşin kollarında söndürdüm. Kaybeden ben oldum bu aşkın oyununda. F/eleğin çarkını hep iflasa döndürdüm. Sabret dediler gönül, sabret. Sabretmek bir giyotin, bilir miydiler? S/allanır her daim ensemde. Martıları besledim istikbal hayaliyle. Yarınları süsledim gözlerin mavisiyle. Küstürdün tüm güzelleri, hayrandır sana g/özler. B/ekledim sevdiğim visalin ümidiyle. Ey uğrunda geceleri sevdiğim! Varlığımı sevdasında bildiğim. Yeter gayri, hayalinle yatıp yokluğuna uyandığım! Gel, gel de söndür içimdeki yangını! Yoksa bu bir kıyamet, Külleri yarınların. Gel,gel,gel!.. HÜSEYİN KABA DÜZCE |