ANA
ANA
Ne büyük varlıksın ne büyük nimet Çıkarsız bir sevgi sunarsın ana Şefkatin tarifsiz kucağın cennet O nurlu mekanda çınarsın ana Durmaz gözlerinden kanlı yaş akar Ah etse feryadı dağları yıkar Garip garip gurbet yoluna bakar İçten içe gizli yanarsın ana Yufka yüreğinde eksilmez hüzün Hayat yokuşunda yok imiş düzün Yorgun bedenini taşımaz dizin Yinede kendini kınarsın ana Gözlerinden şirin uykuyu siler Derterine ortak olup da böler Gizler kederini yine de güler Kalbi sevgi akan pınarsın ana Özkul’der emeğin karışır yele Nice arzuların var gelmez dile Tüketir ömrünü gam ile çile Bir garip mezara dönersin ana Özkan Güli |
Kutlarım değerli kalemini ve eserini
Gönlüne, ömrüne bereket
Sağlıcakla