BİR UMUT BİR DAHA Kİ SABAHA
Yine pekişmişti dünden arda kalan umutlarım
bir anlık yaşma sevinci gelmişti sanki bedenim ayaklarıma hüküm etmiyordu koşar adımlarla Varmaya çalışırken bu istasyona geşte olsa Vardım bu demir yığınınlarının topluca bulunduğu yere bir telaş bir koşuşturmaca nereye giderdi bu demir yığını. kimleri taşırdı, hangi umutları barındırırdı içinde. acaba doğduğum köye gidermiydi bu demir yığını, beni alırmıydı bu anlamsız kalabalık bozkırların havasını bana bir daha tenefüs ettirrimiydi acep ay işinda saçlarını taradığım seVdiğimi gösterir miydi bana bir tebesümüne bir ömür adayacağim yari bir daha görebilecek miydim anlamsızlaşan sensizliğimi seninle bulabilecekmiydim sormak için lanet olası bir sirenle irkildim bir an tren harekete geçmişiti yine geçkalmıştmı herzamanki gibi 4 :30 treni bir kere daha beni almadan kalktı bu gardan "bir umut bir daha ki sabaha " |