BENCİLEYİN BELKİ DE SENCİLEYİNniyeyse ayla güneşin kavuşması, horozun ibibik telaşına, mutfağın loşuna, bir demlik tıslaması bırakıp gidiyor, bir ajda hanım bir küllük öpüşüyor, tv de bir haber spikeri konuşuyor, ben yalnızlığa çorap giydiriyorum, ne alışveriş sepeti ne ben bencileyin belki de sencileyin, haberin haberi, sözün yüklemi, kimsenin kimseyi tanımadığı, işitmediği hatta görmediği yerdeyim, ya da öyle sanıyorum, insan diyorum insan, hep mi böyle içe dönük, kendi içinde içine yabancı, bu kadar yabancı arasında, ben kendi kendimi bulamıyorum, niye neden kim bile, saatler saatleri günler günleri doğuruyor, nice sonra, ya da ben hangi zamanın kayıp saati, ne kol da ne yürek de, zihnimin içinde durmadan duraksamadan çalan kayıp zaman… Sibel Karagöz #sibelkaragözşiirleri #sibel_karagoz |