Bilemedim, hayat denilen bu Dünyadaki, yaşam yolum da...
Bir kumar gibi, atmak zorunda kaldığım yaşam zarım da...
Evlenmek için evlilikte, pek düşünmeden kararsızlıkla attığım adımım da...
Üst üste gelen yokluklar ve olumsuzluklar da...
Evet!
Yakamdan düşmeyen talihsiz şansım...
Her ne kadar yekte düşse a hu zarım...
Ömür boyu süren pişmanlıklarımla, ahlarım...
Çoğu zaman dışa vuramadım... Beni hep yaktı sana olan içimizdeki hasretim...
Bu yaşadıklarım hepsi benim acım...
Ömür boyu süren bu istırabım...
Yıllar geçse de hep aynı sana olan sevgim...
Bitmeyen özlemim...
Ama ne olursa olsun, hayattan gelene kaderime razı değilim...
Ayrı düşmek oldu, hayattaki bana payım...
Ben bir boynu bükük babayım...
Ayrılık, benim belki alın yazım...
Belki gençlik hatam...
Belki hayatta ki, en büyük kazam...
Parasızlık, çoğu zaman bahtım da alın karam...
Butün bunlar benim için yürek yaram...
Ama, ayrılık belki de, bu berbat hayattan olmuştu kurtuluş çarem...
Ve lçim de beni yakan...
Senden ve anandan ayrılık hatam...
Hasretin ise cabası beni yıkan...
Affet beni evladım!
İsteklerini alamadım...
Sana iyi baba olamadım...
Çunki,
Seni benden ayıran insanların hilesi...
Bir ömür boyu...
Yaktı, yıktı beni bu ayrılık çilesi...
Buda hayatın bana cilvesi...
Dinçer Dayı