PİŞMAN ETTİN
Kalemle açıp aramı
Bildiğime pişman ettin Acıtarak kalp yaramı Güldüğüme pişman ettin Atlı idim kaldım yaya Gelemedik bir araya Yüreğimi kırk parçaya Böldüğüme pişman ettin Vermeyince aşka önem Kurumadı gözümde nem Senin ile aynı dönem Olduğuma pişman ettin Yandım dedim har getirdin Üşüdükçe kar getirdin Bu dünyayı dar getirdin Kaldığıma pişman ettin Kafa gözüm çalsam taşa Noksan aklım dönmez başa Çağırınca koşa koşa Geldiğime pişman ettin Gökyüzüne resmin çizdim Dörtlüklerle mani dizdim Mahir’ce bir mektup yazdım Saldığıma pişman ettin Mahir Başpınar |
tebriklerimle