UçlarBilmez trajediyi inançlı geçinenler Bırak onlar kaderin pınarıyla avunsun Acının adresini tanımazlar nafile Bilmezler nefretin ne güçlü olduğunu Aslında sevginin sıcağını da bilmezler Duygular denizinin med cezri arasında Dalgalar kabarınca hıncahınç binlerce can Batar çıkar kaybolur boğulur hiç durmadan Sanrıları yoktur ki kaygıları da olsun Yüklemişler tüm yükü güçlü büyük Tanrıya Rüzgarda kedersizce salınır servi gibi Ah dipte yaşayanlar, derinden inananlar Sevgi- nefret ipinin iki ucunu tutanlar Ah biz yok mu, ah biz! Dünyayı yükleniriz Güçlüdür omuzumuz. O yüzden, biz büyüğüz.. |