Yıl yirmiyedi
Bilmediğim bilmecemdi hayatım.
Sokakların dilsiz saatiydim ben. Anlatamadığım çığlığım , Susturmaktan yırtınan gencim İnletemediğim gökyüzüm vardı… Hangi yokluk aldı götürdü Nâdâ düşmüş gözlerim Gökyüzü yırtık bir sefer Mülteciydim “kaderime” Mühürlediler ! Bir bir nakışladılar dudaklarımı. Yıl yirmiyedi ! Gök yüzü hüzün Toprak çiçek örtmüş. Körpeleştim , yetimleştim Bilirimki öksüz , değilim.. Soysuz kral’lık gibi, Kana bulandı karanfilim. |