SEVDADAN MENZİLE
Gözümden ki süzüldü her bin parça
Gönlümden düştü yaralı bir serçe Yağmur oldum sel oldum gecelerce Gayrı sakinlik durulma zamanı Koştum yıllarca ateşe, yoruldum Sevdim imkansız’ ısrarla, kırıldım Günler boyu hayallere sarıldım Sukût tahtına kurulma zamanı Kıyamadım ne yapıldıysa sustum Geceydim, gündüzdüm, hayaldim, pustum Kaderden dedim hep, kadere küstüm Kaderin kedere vurulma zamanı Dizginlesemde içimdeki at’ı Canımı acıtıyor katbe kat’ı Umut kırdı sevilenin sebat’ı Aşk’ın dilinden kırılma zamanı Öten günahsız bülbül iken dalda Kanadım kırıldı aşk denen yelde Çıktığım bu uçsuz bucaksız yolda Sevdadan menzile varılma zamanı |