YOKLUĞUN AH YOKLUĞUN
sensizlikte attığım her adım
beni yoruyor beni kör kuyulara götürüyor her kulvarda prangalar kuruluyor kumpaslar icat ediliyor inan ki dayanamıyorum dudaklarım ateş fışkırıyor tenim yapış yapış oluyor sana susadım sende kaldı aklım yokluğun ah yokluğun ruhumda sigara izmariti söndürüyor yetmezmiş gibi başımı da döndürüyor sığmıyorum bu kente yaşadıklarımı hazmedemiyorum adı yalnızlık adı kahır oysa ben seni starların dansında sevmiştim ıslanmış kuşların kanat çırpışında bir de masum çocukların baygın bakışında ama sonumun bu şekilde olacağını hiç tasavvur edememiştim |
muhayyel ve nafi sözlerini büyük bir beğeni ile okudum,
Kalemin kavi ilhamın daim olması temennisi ile,
En kalbi duygularım esenlikler dilerim.