Boynu Bükük Şiir
Boğazım düğümlenir
Yutkunur tüm kelimeler Sana dönük yanım buz keserken Yüzümün diğer yarısında Sakındığım duygular Senden sakladığım gözyaşlarım var Damla damla süzülür yanağımdan Islanır kirpiklerim Küçülür gözbebeklerim Uzaklara dalarken Yalnızlıkla sarmaş dolaş Gecenin koynunda her üşüdüğümde Bir yorgan misali içimi ısıtır Sarıp sarmalar beni hatıralar Yaşama umudum, amacım sensin Bense bir uçurumun tam ortasındayım, araftayım Tutunduğum tek dalım sensin Seni incitemem ve asla üzemem Çünkü bilirim ki sen kırılırsan Bende boşluğa düşerim seninle birlikte Sonsuz bir karanlığa Varlığını inkâr edip kabullenmek, sindirmek Bu kadar mı zor yüreğime Hâlâ yokluğunun kor aleviyle tutuşurken Senden kalma bir alışkanlık mı bu? Hayır...Cesaretim yok Gözlerine bakıp anlatamam Ne zaman haykırmak istesem Ya bir tren sireniyle ya bir vapur sesiyle Bazen kuşların kanat çırpınışlarıyla Ve kulakları sağır eden o meşhur gürültüsüyle Bastırır sesimi bu şehir Belki içimden geçeni anlatır sana Bu boynu bükük şiir Tarih: 26.02.2024 _____________________ |