Sen,her şeyin sahibi değilsin.
Senden önce de,hiç kimse olamadı.

Ne yeryüzü,ne gökkubbe
Ne Yıldızlar,ne denizler senin.,

Senden önce de.
Benden önce de yine,
Güneş vardı,
Aydınlatıyordu Evreni.

Yine,gündüzler vardı,
Peşi sıra,karanlık geceler de.
Ağaçlar yine,bürünüyordu,
Dala,yaprağa.

Senden ve benden daha önce,
Gelenler vardı,gidenler de.
Hepsi de,karıştı kara toprağa.

Toprak,aldığını,yine geri vermiyordu.
Taşlar,yine çok sertti.
Sular serinletiyor,
Ateş yine,yine yakıyor,
Rüzgârlar,yine sert esiyordu,
Senden ve benden daha önce de.

Durmadan,şaşırmadan yolunda yürüyen,
İlahi hakikat,hep vardı.

Tüm Evren’in ve tüm yaratılanların,
Mutlak hakimi ve sahibi vardı.
Senden ve benden daha önce de.
Ve şimdiki gibi.

Sen,asla değilsin sahibi Evren’in,
Ve kendinin.
Ne de elindekilerin.

Durmadan dönen,
Sonsuz bir DEVR-İ ALEM bu,
İçinde,ben,sen ve onlar.
Benden,senden daha önce yaşayanlar.

Benden,senden daha önce de,
Ne bir eksik,ne bir yanlış yoktu Evren’de.

Bir tek sen ve ben,
Yanlışlar yaptık.
Acabalarla umutlandık,avunduk.
Hatalarımızda,keşkelere sığındık.
Ben,sen ve daha öncekiler de

Tanrı,diyor ki;
"Sana verdiklerim beni üzmez,"
"Beni üzen,senden alamadıklarımdır."

Yapacağım,hiç bir şey yok diyorsan,
Hiç değilse duracağın yeri bil !

Tanrı diyor ki;
"Günahını al,bana dön !"
*Sonra git,hak ettiğin gibi,"
"Hak ettiğin,yerde kal.! "
Benden,senden önce de,
Böyleydi hayat.
Ne bir eksik,ne bir fazla.

Ne ben,ne de sen,
Asla sahibi değiliz Evren’in,
Mutlak bir sahibi,hakimi var,
Bu DEVR-İ ALEMİN,,içindekilerin,
Senin...benim.

Tuğal KÖSEMEN
29.Şubat.2024