Papatya
Her gecenin sabahı sende sakılı
Mevsimler sadece papatya kokulu Hayatı kavgaları kar beyaz sende sakladım Bu şehir yorgun yıllar barındırdı sensiz Gözlerinle bir beni çiz dokunaklı nefesine Issız kalmasın acıların karanlık perde arkadında Ağlama bir gün bitecek sana dokülen sevdalı yapraklar Surgün yemiş bir kalp hissiz bir adayım Bir çare yara yakına bir çığlık son nefes Papatya kokusu var gözlerimde Güller sessiz kalmış dikeni yakmaz Papatya yaprakları var tenimde Yılları içime papatya kokusu gibi çekişim |