SENİ GÖRMELİYİM AMA VEFASIZ SANDIĞIN BİR GECEYİM...
Seni görmeliyim vefasız gecelerce.
Soğuk gözlerinle yanmalı dünyam. Kabartılarıyla solgun bir gökyüzünden Sesini duyulmalı. Öfkenle karışmalı topraklar. Ta ki ölülerden seslerini duyulacaklar. Elleriyle kazıyacaklar göklere Altın başaklar korkusundan kaçışırken Eski aşk rüzgarları onlara senidir anlatacaklarını. İçinden yağmurlar savurmalı gölgen. Sabırsız bir rüya masalıymışçasına senin bırakmadan Dünya öyle bir sabır taşıyla sınanacak Ağaçların hışıltılı feryatları Kaldırımlarca susturulan senin isimsiz adın. Sorma ölümünüdür anımsatır! Kaybolmuş isimsiz bir yürek içinden Kimsesiz babadan kalma eski resimlerden geçen hislere Annenin çektiği anlatılamaz dertler de Seni görmeliyim vefasız gecelerce. Uzak bir tepe başından geçmişi durduramadığım O zaman! Kuşku ve öfkeyle yanan sokak lambalarından Zamanın saatlerce katline Daha dönmediğin eski geçmiş izlerinden gelmeyeceğine. Sualler yakmakta dönmekteki her ayın sislerinde. Dokunmak istiyor ölümlüler! Toprak ve de yavaş yavaş filizlenen menekşeler Anlayamıyor yine geçip durmaktaki gölgeler. Suskun! Feryadı içlerden çıkmaz bir gecenin Ellerinden ölüme teslim bir anı anımsatan O hayal, Seni görmediğim uçurum kıyısından sonrasını hatırlamadığım O dokunamadığın Sararmış Üstü yapraklarca örtülmüş Ama mutlu olduğu aşikar... 26/02/2024 Saat 02.30 YILMAZ SÜSLÜ |