SEN
Her geçen gün uzaklaşıyorum
Zaman geçerken Herşey eskiyor Yaşananlar yaşattıkların daha fazla dokunuyor sanki yaşlanıyorum galiba Bazı acıların tarifi yok Aşk gibi sen gibi sensizlik gibi Sanki Duygularım sokak ortasında infaz edildi Ben o gün Çocuklar gibi hiç susmadan hıçkıra hıçkıra agladım Annesiz kaldım gün gibi Nasıl bir duygu biliyor musun? Ben biliyorum Sen bilme olur mu? O gün ölen annemle ölmeyi diledim gibi. Sence Kaç kez kopar kıyamet bir insan için en şiddetli depremle yıkıldı içim Hissettin mi? Peki yanmadımı için . Bana dair ne varsa artık eksik ve yarım Hayatı artık sensiz annemsiz eksik yaşamayı ögrendim Bir kerede kursamda kalmasın mutluluk Dediğim tek şey.... SEN... |
Her şiirimde bir kent bir yâr birde anne acısı batar kalemimden kalbime
Kendimi buldum şiire
Sevgiler