![]() UMUTSUZDUŞiirin hikayesini görmek için tıklayın * Bir gün rasladım çerçöp bir ev ve ev denilen bu yerde bir insan *
* İnanmak güç nasıl böyle yaşam karlar altında yaşamaya çalışan * * İşte o gün bu gündür bir hüzün dolaşır yüreğimde * Bak karlar yağıyor üzerime Odam soğuk, odam çer çöp, burada yok soba Rüzgarlar yırttı pencere diye yapıştırdığım Gazete kağıtlarını Ellerim buz, buz kesiyor akşamlar daha çok Isıtabilir mi çakmağımdaki alevler Bu ev diye sığındığım yeri ve ellerimi Dudaklarım buz kesmiş konuşamaz Başım dumanlı, başım bir dağbaşı gibi Bilir misin ? şu benim de yüreğimdeki ateşleri Bekleyenlerim vardı kaybettiğim Hep çağırdığım yürekten : ’’ Gel bahar getir ömrüme’’ Geceler öyle uzun ki, geçmez saatler Ve, öylesine karanlık, soğuk, bir başıma korkulu Saatler geçmiyor, açlık bitmiyor bir türlü Biliyorum belki zaman donuk bu evimde Faydası yok beklemenin, içtiğim alkolün Oysa yanımda, terkedip gidenlerim olmalıydı Gözlerime dolmalıydı onlarla akşamlarım Ne olursun gel ! terketme bu sefil yalnızlığıma Morardı dudaklarım, ellerim tutmuyor Karlar yağıyor saçlarıma İçimde mısralar birikmiş kırık kırık Gönlümün mızrabında dinmiyor bu hıçkırık Kağıtlar kaplı penceremdeki yırtıktan bakıyorum Gökyüzündeki ay’a ...bir umut bekliyorum Çılgın bir yalnızlık nöbet tutuyor Gecemin karanlığında, suskun kaldırımlarda Bu kaldırımlardır yerim mekanım Usanç gelir yaşamaktan bana anne ! Keşke bir bebek olsaydım Şu an kucağında Sıcak sütünü yudumlayan Ben olsaydım bu akşam, evimizde kokunu duyarken burnumda Bizimde bir sıcacık evimiz varmıydı anneciğim Günay Koçak 24. 2. 2024 |
Berat kandiliniz mübarek olsun Saygılarımla