Karanlık bir geceydi
Sessizlik hiç bu kadar derin olmamıştı
Etrafım kalabalık insanların ahkamsar sözleriyle dolup taşıyordu
Kaybolmuştum...
Her söz başka bir sokak/ her insan başka bir kayıptı
Güvertem taşıyamıyordu artık
Ne kaybetmeyi nede kazanmayı
Savaşmak yorulmadan ibaretti artık

Sonra sular yükseldi güvertemde
Bu ahengi bozulmuş bir sessizlik ti sadece
İnsanlar kayboluyordu derinlerde
Bir insan kayboluyordu gözlerimde

Söz değmiş heryer enkaza dönüştü
Saat mahşerin saati
Dakikalar can alıyordu içimden
Ömrümden ömrümü alıyordu
Doğrular kayboluyordu doğrular öldürülüyordu

Çok geçmeden kelimeler küfürle şekil aldı
Silahını çekmiş herkes beynime kurşunlar yağdırdı..

Vakit geçmiş ömür beyazlamış
O saat o dakika yüreğime doğru bir güvercin kondu
Kırılmış örselenmiş , kurmuş bahçesi umutlar tükenmiş
Kursağından ölü buğday taneleri döktü avuçlarıma
Ne ekilir di ne yenilirdi
Zehirden zerreme doğru ilerleyen kan damlaları gibiydi

Belirsizlik mesken tutmuş /oturduğum yer işgal edilmiş
Tahrip edilmiş/ hunharca yağmalanmış
Cehhennem gibi yandığım aslında başka bir geçmişe ait yalanmış

Saatler saatleri dövüyordu
Saatler sözleri öldürüyordu
O gökyüzüydü o
Doğru ne yukarısı ne aşağısıydı
Sözleri sözlerimi dövüyordu

Bıraktım kendimi sonralarına
Gün ağarmış şafak sökmüş
Güneş küle dönmüş /fotoğraflar siyah beyaz renge bürünmüş
Gün günleri gerideyi bırakıyordu
İçimde harbe uğramış bir sevda yatıyordu

Nazlı bir gelincik bakıyordu her gece
Umuttan bir sandal yaptım
Gelincik içimde iki hece/ yol uzundu deniz hırçın ve kudurmuştu
Bu sevda ne yollara gitmiş ne yollarda tutulmuştu

Aşıldı/ denizler de deryalarda ufuklarda bir sabahta
Sevdam bir gece yarısında gülümsedi bana
Gözlerim yağmurun en sağanak haline bürünmüş
Korkularımı salıyordu yanaklarımdan
Güverteden uçuşup baş ucuma kondu yine
O gülümsedi ben gülümsedim
Yirmi günde yirmi yerimden onu düşledim

Vuslat harap adilmiş sevdaya gün biçti
Günler günleri bıçak gibi kesti
Kendimi dingin duraklar gibi usulca beklemeye koydum
Kırık dökük tenha sokaklarda ışığı buldum
Caddeler ahenk içinde sen ahenk içinde

Ve işte o an o vuslatın anıydı
Ellerim de ayrılık ağrıları
Aklım başımı firar etmiş /sevdanın gözlerine konmuştu
O bakıyordu /baktıkça arınıyordum onsuzluktan
Ve onunlaydım o benimle
Onu sevdiğim yerdeyim oda beni sevdiği yerde