İstersen bir defa, beni dinle, bak ne diyeceğim.
Haklı olduğun herşey de, sana hak vereceğim.
Amacım: sana yaşamayı, insanları sevdireceğim.
Bütün bunlar, sana zor gelirse, yine seni seveceğim.

Hani küçük bir çocuk düşün, annesinden yüzme öğrenen.
İstiyor, beceriyor, ama sanki bir şeyden ürküyor.
Çırpınıyor, yakınıyor, ağlıyor, ama hep sevilliyor.
Annesi ile yalnız kalınca, ona sevgisini söylüyor.

Sonra yavaş, yavaş büyüyor, ve bir eş seviyor.
Nesiller ürüyor, kız evladın, kocasına damat deniyor.
Kardeş, Teyzenin yanı sıra, görümce, dünür türüyor.
Torunlar: aile, ced, birlik, beraberliği, ekliyor.

Şekil ne olursa olsun, herkes, birbirini seviyor.
Nesiller, bir Milletin var oluşunu getiriyor.
Ve bir bakıyorsun Cihana bir Önder geliyor.
Kainat onu seviyor. ATATÜRK oluyor.

Mevlana ise, haykırıyor, sevgi ile çağırıyor.
Kim olursan ol gel, belki gör dünya ile dön.
Dünya insanı, kötülüğü bırak, anıyı unut, sevgiyi bul.
İnsanlarla olmayı, el ele olmayı tutuşmayı bul.

Bilmeyenler de, uzaklarda özlerinde bunları yaşıyor.
Ne var ki, farklılıkları, haberler olmadan, değişiyor.
Akın akın, hepsi Marmasise, Madrite gidiyor.
Bakıyor, biri görüyor, biri yürüyor, yol aynı yön ayrı.

Ahmet’in yakını ölüyor, içimizi yas bürüyor.
Barbaranın kızı doğuyor, bizi sevince boğuyor.
Dünya insanları, barış sevgi birlik, beraberliği doğuyor.
ALLAH’ta bunlara Ruh zenginliği katıp. sevgiyi tadıyor.

Emin Barut