ÖLÜM VE ÖZLEMİN ÇELİŞKİSİNDE...
Özledim seni...
Özlemek için sanki sevmediğimi Karanlık bir gecesin Üzerimde sığınmış ışıltın ,yüzün Soğuk mevsimler geçip giderken Yaz günü elim bir kazadır el vermezken Yaşadığım , Yaşamaktan ötesinden ayrılığına baş başayım. Özlemek rezil dünyadan aman vermez. Yüreğin içlerinden senin için kayıp gitmez. Bir rüyasın ! Hayat ve de başı boş bir kaldırım ortası. Soğuk bir bedenle yığılmış Ölmeyi özlemekten de ötesinle beklemeyi Sarı saçlarının özlemlerinden sararmış yaprak tanesi misali. Özlemediğimi sanırdım yılların geçiştiğini. Takvim yapraklarından daha kaç tanesinin eksileceğini. Duymuyor etrafımdan kayıp zaman Anlayamıyorum bir türlüsünce Ayaklarım öyle bağlanmışçasına düğüm Dünyanın dönmekteki ekseninden kayıp yıldızlardan dahasına Her güneşle başlayan bir rüyaya Hayal ve sanki vurulmuş bir kaçlık hecesinden Özlemek , Özlenmediğini özlediğinin varlığının olmadığını bilmek, Hayat çok acı... |