Kıydığım / İç hüzün
Gökten kül yağıyor içim buz tutmuş
Yüreğim ayazda gel Fahrunnisa Dostumun hasreti bende yüz tutmuş Yokmu bir silecek el Fahrunnisa Duvardan duvara savruluyorum Düştüğüm kuyuda kavruluyorum Dik durmak hayalmiş devriliyorum Gözyaşım günlerdir sel Fahrunnisa Kıydığım kendimdir başkası değil Herkesin gözüne çekilmişken mil Kim olur ’kendim’e cesurca kefil Taştan mahpusumu del Fahrunnisa Mazide birikir kalan tortular İçimde ümitler dertler korkular Zifirin koynunda saklı uykular Umudun aklını çel Fahrunnisa Nedense harflerim doğuştan hüzün Farkında değilim gece gündüzün Saçında dolaşır garip öksüzün Harflerden esen bir yel Fahrunnisa H. |