YALNIZLIĞIM!..
pencere önündeyim gecenin seyrinde
bakıyorum sokağın sessizliğine lambalar bir garip yanıyor bu akşam loşluk çöküyor köhnemiş halime rüzgar uğulduyor kulaklarımda dalgalar seni çağrıştırıyor nazlı nazlı gurbetin karanlıklarında kayboluyorum... adın gibi naif gökyüzü, ay ve yıldızlar süzülüyor yıldızlar on sekizlik gelin gibi göz kırpıyor dolunay yangın sevdaya uzaklardan gülümsüyor en içten yanaklarımdan aşağı akıyor hasretin ılık okyanus havası karışıyor düşlerime sonsuzluğa uzanırken mavi hayallerim bir yelkenli kayıp gidiyor uzaklara selâm yollasam ulaşır mı ki yâre nemlenir bulut yüklü ağlamaklı gözler boynum bükük seyrederim gidenleri teselli bulacak mekanlar arar yalnızlığım!.. Zafer Direniş ... Lahey |
ölçülü ve kafiyeli gibi akıcı ve ahengi gayet yerinde bir şiir olmuş kıymetli dost..
bakıyorum sokağın sessizliğine ve
gurbetin karanlıklarında kayboluyorum...
diyerek yalnızlığı ruhunuzda hissederken
Bütün yalnızlıların sonunda ufka açılan bir menfez olduğu gibi
sizde sonsuzluğa uzanırken mavi hayaller kurmanız ,
ufukta gönlünüze açılan pencereden olsa gerek...
okuduğum nadide şerbest şiirlerdendi
tebrik ediyorum..
selam ve saygılar..