Ben ve gerçeklerim
Bir adım var mı bu köhne şehrin sokaklarında bilmiyorum
Oysa ben çoktan atmıştım sırtımdaki acı heybesini Ne zaman ki ellerim yanağımdan süzülen yaşı silse İşte o zaman hatırlardım acı içinde ki geçmişimi Yinede unutmalısın diye söyleyecek olursan eğer Rıhtımda bağlı kalan hayallerimi çözmelesin Biraz daha vurmalısın omuzlarıma kahır yükünü İşte o Zaman belki gerçek beni öğrenirsin Diz çöktürmez bana bu alaycı gülmeler yinede Acım bir ağaç kabuğu gibiyken halen gözlerimde Çaresizlik mi asla ! Ben beni bulurum sessizlikte İşte o zaman bilmelisin ben yeniden doğdum Bir sigara dudaklarımda ve bir söz kulaklarımda Alay ederken sevgiler benimle karanlık sokaklarımda Hangi sevgi çıkarır beni idam sehpasına bekliyorum İşte o zaman terk etmelisin beni uğramadan masama … |
Acı heybesi
Sözün şiirinin ismi olabilirmiş
Günaydın