Yakındır Tanrı’ya mektup yazmam!
Seni değil ama kendimi şikayet edeceğim
sevdanı kaybettiğim için...

Üsküdar sokaklarına lapa lapa karlar düşüyor
çıplak ayaklarımda ömrünü tüketmiş terlik
göbeğime kadar açılmış eski püskü gömlek
yürüyorum gecenin on ikisinde
caddelerde kimseler kimse geceye yitik
aldırmadan ıslık sesine boğuyorum kaldırımları
’’deli divaneyim’’ şarkısı dudaklarımda
suskun geceyi uyandırırken
siren sesi çığlık çığlığa yanımda frenledi
her gece rüyalarımda beni kovalayanlar
koştu üzerime hepsi birden
bindirdiler ilk yardım arabasına ite-kaka
dediler ’’istikamet’’ Bakırköy!
kahkahalar kopup geldi içimden, korktular benden
kocaman bir iğne ellerinde
hançer saplar gibi sapladılar kalçama
acı bir mecnun çığlığı attım,
bilmediğim küfürler savurdum kendimden geçerken
gözlerimi açtığımda nice yoldaşlar gördüm
sevdasına mecnun delikanlılarla kucaklaştım
hep birlikte sevda gülleri bıraktık
sevdasına intihar mezarlarına
belki de bize bir kefen biçecekler Bakırköy’de...

Zafer Direniş
...

bu ülkede delirmeyen mi kaldı ki?...