sadece anneme susabilirdim çırpınan devasız bir hastanın dili çöl yarası bağlamış hali gibi
bir damla yaştı çocukluğum bir çorba içinde tuz niyetli Umut varlığımın yegane düşünü çalıyordu çoğu zaman can dediklerim
poyraz yüklü dağlarda üşüyen sular gibi ibraz edilen bir ayaza gövdemi teslim ederek sarp kayalıkların yankısına bıraktım sesimi kabuğuyla dertleşen yaramı gömerken yüreğime kelimler dilimin inzivasında harflerden özür dileyerek yeniden doğum sancısıyla şiire yol oldular ben ki kir tutan sözlerin sahibiyle kavgaya tutuşmuşken çırak parmaklarımın ustalığı imrenen mısralarla kavruldum
varlığımın annesiz kimliğimi vurduklarında uzak bir memleketti oysa varken baba’sızımı bana nüksettirilen konuşmalar
ben sadece anneme susabilir yalnızca sevdiğime sitem edebilirdim
bir yol ayrımında herkes kadar düşünce herkes kadar sorgu herkes kadar korkaktım emzirilmemiş çocukluğumun iri kıyım insanların gözüyle bakardım aynalara
bir kırlangıç rüzgarı anımsardım yüksek duvarlı avluların terli duvarlarında alnımın hikmetli kader çizgisini aşarak uykusuz gecelerin acılı titremelerini okurdum ıslak yastığımda çoğu zaman aynalara bakmazdım masum bakışımın sükuta uğrayan kimliğime ve yüzümün su değmez yarasına elimin merhem tarafıyla bile ümit aramazdım
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Su yarası şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Su yarası şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Çok güzel... Yakışıyor kaleme serbest... Engin gönlünüze,etkin kaleminize sağlık,değerli şairim.Kutlarım gönül sesinizi,emeğinizi. Saygıyla,esenlik dilerim.
Küskünlük... Nedenini bilmediğimiz ayrılıklar küstürür bazen. Miniklikten kalma bir küskünlüktür. Koruyup kollayan annesi olmayınca, ankayamadığı kimsesizliğin içine yerleştirdiği küskünlük. Nedendir bilinmez yetimler küskündür hayata. Hep öyle derin, hep öyle anlamsız yaralarda...
Yetim yalnızlığı içinde yaşadığı. Ne kadar dolu olsa etrafı, bir yürek yalnızlığında...
Şiiriniz hüzünlü. Bana yetimleri ve kimsesizliğin verdiği küskğnlüklerini hatırlattı. Ondan belki gep boynu büküklükleri... Selam ve dua ile.
Lakin; anne olan cümlelerde kaldı
Yetimliğim
Babasızlığım zâten aşikardı
Şiirde gittim geldim varlığı kalbimde
Yokluğu gözlerimden akan aileme
Ağlattın şair!.
Kaleme yüreğe sağlık diyorum