İKİ GÖZÜM İKİ PINAR

El ayak çekilip akşam olunca
Gecenin koynunda döner ağlarım
Kendi kendim ile yalnız kalınca
Hicran terkisine biner ağlarım

Sen yokken bu şehir bana yabancı
Hayat bir yol gülüm ben garip hancı
Gönül penceremden girer bir sancı
Yutkuna yutkuna siner ağlarım

Özlem dağlarına dumanlar çöker
Yağmur gözlerimden sicimler akar
Gurbet yorganını üstüme çeker
Hasret ateşiyle yanar ağlarım

Hazan sensiz geçti kış sensiz geçti
Yavru saksağanlar yuvadan uçtu
Bahçemizde sarı çiçekler açtı
Şimdi bir başıma iner ağlarım

Balkonda semaver paslandı sensiz
Dertler kuluncuma yaslandı sensiz
Şu uçarı gönlüm uslandı sensiz
Adını durmadan anar ağlarım

Defne yaprakları ışkın sürende
Dostların gördükçe seni soranda
Kuru ekmeğimi yalnız dürende
Hicran katığına banar ağlarım

Kahverengi gözün düşer yadıma
Hayalin kurulur gönül odama
Garip Nurgül derler oldu adıma
İki gözüm iki pınar ağlarım

Nurgül KAYNAR YÜCE / K. MARAŞ