3 mart 1992 Kozlu grizu maden faciası
Yemiştim sanki son yemeğimi.
Giyinmiştim, giyinmiştim Madenci elbiselerimi. Taktım baretimi. Öptüm sevdiklerimi. Allahısmarladık. Eşim, çocuklarım, dostlarım. Maden bu, hiç belli olmaz. Belki, belki kalırım.. Sanmayınız ki sizlerden Sizlerden sanmayınızki dargınım. 570.m .derinlikte. Rızık aramak ise. Benim kaderim. Son gülücüklerimle. İnmiştim, maden ocağına. Son kez, bakınmıştım. Karanlıkta sağa, sola. Baretimdeki önümü . Aydınlatan, ışık. Şahit olmuştu. Son ayrılığımıza. 570.metre derinliklerde. Çalışan. 263 Madenci Candık. Aldı götürdü bizi. Ekmek parası uğruna. Ne yazıkki, Kara Elmas. Bürümüştü, 17 MAYIS günü hüzün dolu bir yas. Yutmuştu, gencecik Madencileri. Ne yazık ki acımasız, Karaelmas. Sığmıyordu Yanan , kavrulan, cesetlerimiz.. Ne acı ki.,Hastahane morglarına. Elveda ,dostlarımız. Elveda. Ne olur , ne olur. İyi bakınız, hemi. İyi bakınız.. Sevgili yavrularımıza Yüzü Kara Ekmeği beyaz Zonguldakta Ekmek uğruna, aş uğruna 3 mart 1992, 263 madenci can Grizuda şehit oldu diye Tarihe , Acının feryadın arşa yükseldiği Göz yaşlarının pınar olup Kara denize aktığı Madenci çocuklarının yine yetim kaldığı Kara bir gün diye ______ Şair67 ______kardeş yaz Ali Cemal AĞIRMAN |