Düşten Düşüş Ertesi
Yarın
Hep dün Ve hep o gün bugün Her birinde kovaladığım yokluk içinde Umutsa Hiç bir şeyi koynunda gezdiren Aynı kahpe sadece Ve Sen Ve Bu şehir Beni bilen bir şehir değil Bizi hiç görmeyen Sokakları Kaldırımları Kupkuru hep Bulutları Gözlerimden Ağlıyor olsa da Seni ıslatan yağmur Gözlerimden değil Güneşe su serpen parmaklarımın Şiirlerle beni soğutamayışı Hep bi’ aynı Sen gibi Ben gibi Yerinde olmayışımız .... Dünden bugüne Tarumar sonrası sessizlik hep Her yer bir yıkımın toz bulutu Bu havalar bildiğin gibi Göz g’özü Ve Seni hiç görmeyen yine Kalbim Ahhh kalbim Bir kış gecesi hep Göğümün gözlerinden Lapa lapa yağan aynı hüzünde Ateşini seyreden ihtiyar gibi durur İçimin kız çocuğu Bakışları öyle yabancı Bugün yarının ölüsü Ve ben birim Birim’siz B’içimsiz Olabildiğince sevgisiz’siz Her daim sessiz sensiz Hiç bir yakınım yakın değil Uzağım uzak Dünün aynası Kırık dökük avuçlarımdan Bin bir surat bana bakan Birli bir gecenin bittiminde Uykusunu gözlerinden almaya kıyamam diye Yüzünü öpücüklerle yıkamayı düşlediğim . . . Her bir düşü düşüren Yine aynı ellerim |
kim bilir belki duasıydı şiir,şiir ki bin ölüm ...
yüreğine sağlık şairem sevgimle