“İnsan ömrü dediğin kaç sayfalık öykü ki,”
Kötü şeyler karalar yırtıp yırtıp atarız.
Dilimizden düşmeyen bu ne hazin türkü ki,
İçimizi kavurur, aklımızda tutarız.

Kucaklayıp getirsem tümüyle gökyüzünü
Nefesinle dağılsa beyazlamış saçlarım
Yol gözleyen gözlerim bir kez görse yüzünü
Varsın derdime çare olmasın ilaçlarım

Aşk bir orman yangını, iki yürekte yanan;
Hiç kimse taşıyamaz bu aşkı tek başına
Var mıdır benim kadar hasretine dayanan
Sabır merhemi sürdüm kurumuş gözyaşına

Yıllar önce düşmüşüm bu yangının içine
Aldırmayan kalbe sor,” Hangi dağın taşısın?”
Bin Nemrut’u değişmem senin bir tel saçına
İbrahim değilim ki karınca su taşısın.

Bir masal kahramanı gibi yaşadın bende
Belli ki gideceksin, son sözünü söyle git!
Bilirim oluşmadı dudak izlerim tende
Gözümün öpeceği bir göz bırak, öyle git!

31.01.2024/Samsun

İbrahim COŞAR